Lunch time (2)
الراجل بتاع الخضار اللى فى الكشك خد باله وجرى بعت البواب يشوف إيه الحكاية عندنا . وجارتنا " رباب " – الله يمسيها بالخير – كانت واقفة فى البلكونة ونزلت جرى . البواب ورباب بيرنوا الجرس وأنا ونورا مذعورين ومتسمرين فى البلكونة . طيب نورا صغيرة أنا ليه مش بأفتح الباب يمكن حد يساعدنى ؟ مش عارفة وعلى بيصرخ وصباعة ورم وبقى قد البرتقالة بس لونه أزرق . " البرتقالة أم صرة "
مش عارفة مين فتح الباب ، لأ عارفة غالبا ً عبد الله كان فعلا ً رجع من المدرسة ولقى الشارع كله واقف على باب شقتنا ففتح ودخلهم معاه .
البواب طلب الإسعاف لأن مش هنعرف نشيل على هو والعجلة مع بعض نوديهم المستشفى فى عربية عادية . فجأة رباب إختفت وفجأة رجعت معاها مفتاح غريب . والله البنت دى مهما قلت لا يمكن أو فى حقها أجدع من 100 راجل بجد . فكت الجنزير فى ثانية وإستخرجنا صباع على وهو لسه فى إيده !! جرى على المستشفى . الحمد لله جت سليمة ولسه صباع على فى إيده زى الفل ورجع قد الدودة . بس أنا اللى عقلى مبقاش زى زمان طبعا ً ما أنا أم التوأم العجيب . كرهت كل البلكونات اللى فى الدنيا وكرهت كل العجل بس بحب على ونورا قوى . يارب إحفظهم وأولاد المسلمين . آمــــين .
i will never ever forget that day!
ردحذف